| CV René Eckhardt |
|
INTEGRALE |
DEBUSSY: 24 PRÉLUDES |
|
|
|
||
|
|
De twee boeken met ieder twaalf preludes voor piano die de Franse componist Claude Debussy (1862-1918) tussen 1909 en 1913 componeerde vormen een hoogtepunt uit de pianoliteratuur van de twintigste eeuw. Ze getuigen van een enorme verbeeldingskracht, schoonheid en originaliteit. De vele verwijzingen naar schilderkunst, mythologie, humor, natuur, literatuur en dans maken Debussy's preludes een feest voor zinnen en geest. Poëtische titels, niet boven maar onder iedere prelude op een informele, speelse manier tussen haakjes geplaatst, roepen werelden van fantasie op. Zo zijn titels als «Les sons et les parfums tournent dans l'air du soir» («De geluiden en de geuren wervelen in de avondlucht») of «La terrasse des audiences du clair de lune» («Terras met toehoorders in maanlicht») zinnenprikkelend, en openen benamingen als «La cathédrale engloutie («De verdronken kathedraal») of «Ce qu'a vu le vent d'ouest» («Wat de westenwind zag») verbeeldingsvolle vergezichten. Debussy is nooit rijk geworden van zijn kunst. "Als de middelen je ontbreken om op reis te gaan, moet je je fantasie te hulp roepen" zei hij. De componist bezat het vermogen om naar aanleiding van een krantenbericht of prentbriefkaart een wijds muzikaal panorama neer te zetten. Zo was een ansichtkaart van een van de poorten van het Alhambra aanleiding tot het componeren van de meeslepende prelude «La Puerta del vino», en bracht een zinsnede uit een krantenartikel over India hem tot de adembenemende klankschoonheid van «La terrasse des audiences du claire de lune». Hij wist indrukken uit zijn directe omgeving muzikaal te bezielen. |
||
|
“Moderne muziek vindt zijn oorsprong in Debussy die de smaak van zijn
tijd wijzigde.” “Beide
boeken preludes
vormen een eenheid. Ik beschouw de 24
preludes
als één werk.” Robert Schmitz, Debussy- expert en pianist die
Debussy goed heeft gekend. "To perform each book in its entirety is to reveal Debussy's art at its fullest strength, in both an imaginative and a pianistic sense.h (Paul Roberts, Debussy-specialist in zijn boek Images) “I am trying to write something different. I call it reality. Although imbeciles call it impressionism, a term used with the utmost inaccuracy, particularly by critics who even use it as a label to stick on Turner.” Debussy in een brief aan vriend en uitgever J. Durand, 1908 (vertaling BBC)
|
De
preludes
worden
niet vaak integraal ten gehore gebracht. Ook thematische verbindingen tussen de delen geven de serie van vierentwintig preludes een artistieke eenheid. Zo speelt de natuur een belangrijke rol in o.a. Le vent dans la plaine, Broulliards en Feuilles mortes, en waren werken van Dickens, Baudelaire en Leconte de Lisle de aanleiding tot het componeren van respectievelijk Hommage à S. Pickwick Esq. P.P.M.P C., "Les sons et les parfums tournent dans l´air du soir" en La fille aux cheveux de lin. Zoals gezegd, plaatste Debussy de titel van elke prelude onder de muziek tussen haakjes, wanneer de slotklanken weggestorven zijn, zoals bijvoorbeeld: (...Brouillards) in het geval van de eerste prelude van boek II. Hiermee lijkt hij een letterlijke invulling van de muziek te willen vermijden ten gunste van persoonlijke en poëtische associaties van uitvoerders en luisteraars. Bronnen: o.a. voorwoord bij de édition critique van de complete werken van Debussy (uitgeverij Durand, 2007), Images (1996) van Paul Roberts over de pianomuziek van Debussy, Debussy in de spiegel van zijn tijd (1992) van Roger Nichols en Debussy: his life and mind (1978) van Edward Lockspeiser. |
||
|
|
Webdesign: Saar Roelofs
