Inleiding over 
Debussy's Préludes
door René Eckhardt

CV René Eckhardt

copyright

 

 

 


Boek 2, Prelude nr. 7

La terrasse des audiences du claire de lune
(Het terras voor toehoorders in maanlicht 
of
Het terras waar het maanlicht audiëntie houdt)

Deze prelude heeft Debussy als laatste in december 1912 gecomponeerd naar aanleiding van een krantenartikel in Le Temps van diezelfde maand. Sommige bronnen vermelden ook het boek l'Inde sans les Anglais van Pierre Loti, waarin Debussy de titel zou hebben gevonden. In zijn boek Images noemt Paul Roberts alleen het artikel in Le Temps. Daarin worden de plechtigheden rond de kroning van de Engelse koning George V tot keizer van India beschreven. De volgende zinsnede eruit zou Debussy's speciale aandacht hebben getrokken:

"La salle de la victoire, la salle du plaisir, le jardin des sultanes, la terrasse des audiences au claire de lune."

Roberts meent dat Debussy vervolgens per ongeluk du geschreven heeft waar au bedoeld wordt. Andere bronnen, zoals de Guide de la Musique de piano (Francois-René Tranchefort), onderstrepen echter dat het bewust om du clair de lune gaat en niet au claire de lune. Dit, in combinatie met het woord audiences dat verschillende betekenissen kan hebben, leidt wel eens tot misverstanden over de precieze betekenis van de titel. Is het: ‘Het terras voor toehoorders in maanlicht’ (in het geval van au) zoals je wel tegenkomt? Of is het: ‘Het terras waar het maanlicht audiëntie houdt’, wat je ook wel leest. In deze laatste betekenis krijgt het maanlicht de hoofdrol toebedeeld.

Deze prelude is qua intensiteit van karakter en klank een van de meest poëtische en delicate van alle preludes en is de pendant van de 'Baudelaire-prelude' in Boek I (Les sons et les parfums tournent dans l'air du soir).

 

Bronnen

 

 
 

>>> volgende: Ondine

Voor alle 24 Préludes: zie inleiding