Deze prelude
heeft Debussy als laatste in december 1912 gecomponeerd naar
aanleiding van een krantenartikel in Le Temps van diezelfde
maand. Sommige bronnen vermelden ook het boek l'Inde sans les
Anglais van Pierre Loti, waarin Debussy de titel zou hebben
gevonden. In zijn boek Images noemt Paul Roberts alleen het
artikel in Le Temps. Daarin worden de plechtigheden rond de
kroning van de Engelse koning George V tot keizer van India
beschreven. De volgende zinsnede eruit zou Debussy's speciale
aandacht hebben getrokken:
"La
salle de la victoire, la salle du plaisir, le jardin des sultanes,
la terrasse des audiences au claire de lune."
Roberts meent dat
Debussy vervolgens per ongeluk du geschreven heeft waar au
bedoeld wordt. Andere bronnen, zoals de Guide de la Musique de
piano (Francois-René Tranchefort), onderstrepen echter dat het
bewust om du clair de lune gaat en niet au claire de lune.
Dit, in combinatie met het woord audiences dat verschillende
betekenissen kan hebben, leidt wel eens tot misverstanden over de
precieze betekenis van de titel. Is het: ‘Het terras voor
toehoorders in maanlicht’ (in het geval van au) zoals je
wel tegenkomt? Of is het: ‘Het terras waar het maanlicht audiëntie
houdt’, wat je ook wel leest. In deze laatste betekenis krijgt het
maanlicht de hoofdrol toebedeeld.
Deze
prelude
is qua intensiteit van karakter en klank een van de meest poëtische
en delicate van alle preludes en is de pendant van de 'Baudelaire-prelude'
in Boek I (Les sons et les parfums tournent dans l'air du soir).
Bronnen
|