Achter de luttele woorden van de titel schuilt meer dan het oproepen van een winterlandschap. Over dat 'meer' onthult de componist zelf iets in twee aanwijzingen bij de muziek. Onder de eerste maat staat: "Ce rythme doit avoir la valeur sonore d'un fond de paysage triste et glacé" (Dit ritme moet een klankwaarde hebben dat de diepte van een triest ijslandschap oproept').  
En boven de maten 28 en 29 schrijft hij: "Comme un tendre et triste regret" (Als spijt, zacht en triest).

Het karakteristieke openingsmotief dat zich steeds herhaalt, drukt een intense verlatenheid uit. Het notenbeeld is spaarzaam, maar laat een rijke, vrijwel ononderbroken driedelige gelaagdheid zien. In geen ander pianowerk heeft Debussy met zo weinig noten zo maximaal uitdrukking gegeven aan 'dat wat niet uit te drukken is'. Hetgeen naar eigen zeggen 'het ideaal van elke kunst is'. Een ideaal dat  geassocieerd is met Baudelair's gedachtengoed.

Bronnen