JOHN CAGESONATAS
AND INTERLUDES
|
De structuur van het werk is symmetrisch. De compositie spiegelt als het ware tussen de tweede en derde Interlude. Voordat Cage aan het werk ging, maakte hij een schema zodat hij precies wist hoelang ieder deel zou duren en uit hoeveel maten het zou bestaan. Zelf zegt Cage over zijn werkwijze: “Spelend en improviserend met de geprepareerde pianoklanken vond ik melodieën en klankcombinaties die in het schema pasten.” De meeste Sonatas (nrs. 1t/m8 en12 t/m 16) hebben een AABB-vorm, afgeleid van de sonatevorm ten tijde van Scarlatti. Cage
onderhield een intensief contact met vele vooraanstaande
beeldend kunstenaars. De meditatieve delen 18 en 19 (de 14e
en 15e Sonata) zijn geïnspireerd op
het fragiele kunstwerk Gemini van Richard Lippold
uit 1947.
|
René
Eckhardt speelde eerder Cage’ complete Music of Changes
en Music for Marcel Duchamp voor geprepareerde
piano. Hij nam Music for
Marcel Duchamp, op voor zijn
CD
Tribute 2000 (NM Extra). “Losgezongen van tastende vingertoppen en voetzolen op pedalen bloeit een raadselachtige, simpel gehouden, maar hoogst indringende poëzie op waarvan je met grote moeite afscheid neemt. Bij René Eckhardt zijn melancholie, eenvoud en schemerachtige solitude in meer dan uitstekende handen.” (Ronald de Beer, 11 januari 2001) René Eckhardt prepareert de piano
De geprepareerde piano Voor
Sonatas and Interludes worden 45 snaren van de
vleugel geprepareerd met rubber, schroeven en bouten;
sommigen snaren twee- of drievoudig. De zo verkregen klank
lijkt nu eens op een tamboerijn of cimbaal, dan weer op
een compleet gamelanorkest. Het prepareren vergt een
speciale studie. Cage geeft in zijn partituur
gedetailleerd aan waar het materiaal geplaatst moet worden
en wat voor klank hij wil, maar hij tekent er ook bij aan
dat in de praktijk zal blijken dat elke vleugel weer
anders is. Om die reden doet hij een beroep op de
creatieve inbreng van de uitvoerder zelf.
|
||||
Voor
meer info over John Cage
TIEN
COMPONISTENPORTRETTEN
|
|||||