|
De
titel La fille aux cheveux de lin is afkomstig van een
gelijknamig gedicht uit de Chansons écossaises (Schotse
liederen, 1874) van Charles Leconte de Lisle. Debussy had dit
gedicht in 1882 gebruikt voor een lied. Deze Prélude heeft ook het
karakter van een lied. De lyriek voert de boventoon en de harmonie
past zich aan. De melodie bevat pentatonische elementen die ook
Schotse volksmuziek kenmerkt. Pentatoniek, het gebruik van een reeks
van vijf tonen, komt op de piano tot klinken wanneer vijf
willekeurige zwarte toetsen op een rij worden aangeslagen. Zo opent La
fille aux cheveux de lin met vier noten uit die reeks van vijf.
De toonaard is Ges-majeur, een toonaard die gebruik maakt van alle
vijf de zwarte toetsen en die dus automatisch de genoemde
pentatonische reeks bevat.
De vredige en tedere uitdrukking van deze Prélude doet denken aan
wat de befaamde Franse
pianiste Marguerite Long 'zachtheid in een onafgebroken stroom'
noemde, aldus het pianospel van Debussy typerend. Long, een
tijdgenote van Debussy, werkte intensief met de componist aan diens
pianowerken waaronder de Préludes.
Overigens vormen de Préludes nr. 6 (Des pas sur la neige), 7
(Ce qu'a vu le Vent d'Ouest) en 8 (La fille aux cheveux de
lin) de centrale drieluik van Boek I. Dit drieluik wordt
gekenmerkt door een extreme
muzikale contrastwerking: de verlatenheid van een 'paysage triste et
glacé', het verwoestende van een storm ('tumultueux', 'furieux') en
tedere onschuld ('très calme et doucement expressif').
Bronnen
Charles-Marie
Leconte de Lisle (1818-1894)
La fille aux cheveux de lin
Sur
la luzerne en fleur assise,
Qui chante dès le frais matin?
C'est la fille aux cheveux de lin,
La belle aux lèvres de cerise.
L'amour,
au clair soleil d'été,
Avec l'alouette a chanté.
Ta
bouche a des couleurs divines,
Ma chère, et tente le baiser!
Sur l'herbe en fleur veux-tu causer,
Fille aux cils longs, aux boucles fines?
L'amour,
au clair soleil d'été,
Avec l'alouette a chanté.
Ne
dis pas non, fille cruelle!
Ne dis pas oui! J'entendrai mieux
Le long regard de tes grands yeux
Et ta lèvre rose, ô ma belle!
L'amour,
au clair soleil d'été,
Avec l'alouette a chanté.
Adieu
les daims, adieu les lièvres
Et les rouges perdrix! Je veux
Baiser le lin de tes cheveux,
Presser la pourpre de tes lèvres!
L'amour,
au clair soleil d'été,
Avec l'alouette a chanté.
|
